Szczegóły

W drugim tygodniu ferii zimowych (od 6.02.2012 do 8.02.2012) codziennie w godzinach od 9:00 do 12:45 odbywać się będą w ZSZiO w Woli zajęcia w ramach Koła Mechatronicznego.

Tematem zajęć będzie projektowanie i konstruowanie robotów oraz ich programowanie. Podsumowaniem zajęć będzie uruchomienie wszystkich zbudowanych konstrukcji i przeprowadzenie testów.

 

Szczegóły

Bierzemy 12 miesięcy,

oczyszczamy je dokładnie

z goryczy, chciwości,

małostkowości i lęku.

Po czym rozkrajamy każdy miesiąc

na 30 lub 31 części tak, aby zapasu

wystarczyło dokładnie na cały rok.

Każdy dzień przyrządzamy osobno,

z jednego kawałka pracy

i dwóch kawałków pogody i humoru.

Do tego dodajemy trzy duże łyżki

nagromadzonego optymizmu,

łyżeczkę tolerancji,

ziarenko ironii i odrobinę taktu.

Następnie całą masę polewamy dokładnie

dużą ilością miłości. Gotową potrawę

przyozdabiamy bukietem uprzejmości

i podajemy codziennie z radością

i filiżanką dobrej, orzeźwiającej herbatki.

 

Szczegóły

Jest taki czas,

co łzy w śmiech zmienia,

jest taka moc, co smutek

w radość przemienia,

jest taka siła, co spełnia marzenia...

To właśnie magia Świąt Bożego Narodzenia.

 

Szczegóły

16. grudnia 2011 roku w Zespole Szkół Zawodowych i Ogólnokształcących w Woli miała miejsce I Edycja Powiatowego Konkursu "Robo - Race". W zawodach wzięli udział uczniowie gimnazjów szkół powiatu pszczyńskiego z Woli oraz Pszczyny.

Konkurs rozpoczął się tuż po godzinie 900 od krótkiego przywitania zebranych gości. Następnie opiekunowie gimnazjalistów udali się na mały poczęstunek, zaś członkowie poszczególnych drużyn rozdzielili się.

Zawodnicy biorący udział w wyścigu zdalnie sterowanym robotem po torze przeszkód pozostali na korytarzu, gdzie zapoznali się ze szczegółami tej konkurencji i mieli okazję sprawdzić w praktyce poziom trudności. Ich partnerzy z kolei, po otrzymaniu kart z testem wyboru, rozpoczęli wędrówkę po pracowniach mechatronicznych i maszyn sterowanych cyfrowo, gdzie przyglądając się oznaczonym obiektom próbowali dopasować do nich właściwą nazwę.

Zgodnie z regulaminem konkursu zwycięska drużyna musiała zgromadzić największą liczbę punktów z obu konkurencji:

Robotyka

Zwycięzcą został zawodnik, który w najkrótszym czasie pokonał tor przeszkód zdalnie sterowanym robotem wykonanym z klocków LEGO Mindsstorms. W przypadku remisu decydować miała dogrywka ? kolejny wyścig na tym samym torze. Liczba punków do zdobycia za poszczególne miejsca wynosiła:

  • I 12 pkt.
  • II 11 pkt.
  • III 10 pkt.
  • itd.

Mechatronika

Zwycięzcą został zawodnik, który zaznaczył najwięcej poprawnych odpowiedzi na pytania zawarte w teście. Test polegał na odgadnięciu nazw podzespołów pneumatycznych, hydraulicznych, elektronicznych i mechatronicznych. W przypadku remisu decydować miała dogrywka. Liczba punków do zdobycia za poszczególne miejsca wynosiła:

  • I 12 pkt.
  • II 11 pkt.
  • III 10 pkt.
  • itd.

Po upływie niespełna półtorej godziny wyłonione zostały zwycięskie drużyny:

I miejsce zajęła bezkonkurencyjna drużyna I z Publicznego Gimnazjum nr 1 w Pszczynie w składzie:

  • Wojciech Pszonak (Robotyka) z klasy III c,
  • Adam Kokot (Mechatronika) z klasy III c;

uzyskując ostatecznie 24 punkty.

II miejsce zajęła drużyna II także z Publicznego Gimnazjum nr 1 w Pszczynie w składzie:

  • Przemysław Głąbek (Robotyka) z klasy III c,
  • Sebastian Barnaś (Mechatronika) z klasy III e;

uzyskując ostatecznie 22 punkty.

III miejsce zajęła drużyna II z Gimnazjum nr 2 z Oddziałami Integracyjnymi im. ks. prof. Józefa Tischnera w Woli w składzie:

  • Adrian Rembecki (Robotyka) z klasy III c,
  • Sebastian Drzazga (Mechatronika) z klasy III c;

uzyskując ostatecznie 19 punktów.

Konkurs zakończył się tuż przed godziną 1100. Zwycięskie drużyny odebrały z rąk dyrektora Zespołu Szkół Zawodowych i Ogólnokształcących w Woli mgr Ewy Bazylewicz dyplomy oraz cenne nagrody ? wysokiej klasy zestawy słuchawkowe, kamery internetowe oraz pendrive'y.

 

Szczegóły

Źródło: Gazeta Wyborcza

 

Festiwal Robotville w londyńskim Science Museum pokazał, że najciekawsze rzeczy w robotyce dzieją się dziś na pograniczu techniki i nauk humanistycznych, czyli w badaniu psychologicznego związku człowiek - maszyna.

 

Psycholodzy na politechniki - w ten nurt wpisuje się także pokazywany w Londynie polski robot FLASH (w sumie na festiwalu, pomiędzy 1 a 4 grudnia, pokazano ponad 20 robotów z całego świata) rozwijany na Politechnice Wrocławskiej. Powstaje on w ramach europejskiego projektu LIREC, czyli Living with Robots and Interactive Companions (Życie z robotami i interaktywnymi towarzyszami).

 

Projekt wychodzi z założenia, że skoro ludzie już teraz potrafią nawiązać więź emocjonalną ze swoim niezawodnym "laptopciem" albo ukochanym "iPhonikiem", to emocje te będą jeszcze silniejsze w robotycznej przyszłości. Jeśli na przykład robot będzie miał humanoidalny kształt, czy będziemy mieć jakieś opory, jak pilot Pirx piszący o rozsypującym się robocie Terminusie - "rozpad funkcji, wniosek: zdać na złom"?

 

Ta więź emocjonalna może mieć wymiar negatywny (najstarsi górale jeszcze pamiętają najbardziej nienawistny element Microsoft Office, jakim był humanoidalny Pan Spinacz). Może mieć też pozytywny - dla osoby skazanej na samotność albo z jakichś przyczyn wybierającej samotność dobrowolnie, np. żeglarza czy polarnika, robot towarzysz może być dobrą namiastką jakiejkolwiek interakcji.

 

Pomoc w projektowaniu

 

Ale jak to zrobić, żeby ten przykładowy żeglarz polubił swojego robociego przyjaciela, a nie dostał ataku szału i nie powiesił go na takielunku? Nad tym właśnie pracują naukowcy z Wrocławia, którzy eksperymentują z robotem o stosunkowo taniej i prostej konstrukcji, potrafiącym jednak wyrażać emocje takie jak radość, zdziwienie czy nawet gniew.

 

Na przeciwnym krańcu znajduje się europejski program iCub, w którym dość kosztowny robot (własny egzemplarz możemy zamówić na włoskiej politechnice w Genui za ćwierć miliona euro) zaprojektowany jest tak, żeby jak najdokładniej imitował ludzką gestykulację i mimikę. iCub potrafi nawet w uroczy sposób "marszczyć brwi" albo robić doskonale znaną każdemu rodzicowi słodką minkę pt. "absolutnie nic mi nie wiadomo o jakiejkolwiek wybitej szybie".

 

Unikalną cechą iCuba jest to, że potrafi się uczyć tak jak dziecko - podpatrując to, co robią dorośli albo inne dzieci, które na jego widok najczęściej radośnie chcą uczyć robota grać w piłkę albo układać klocki. iCub to wszystko zapamiętuje i błyskawicznie potrafi zdobyć manualne umiejętności na poziomie przedszkolaka.

 

Eksperymentalne roboty z politechniki w Genui i Wrocławiu mają służyć projektowaniu robotów przyszłości - iCub i FLASH pokazują, jak ludzie mogą się uczyć kontaktu z robotem, a roboty kontaktu z człowiekiem. Same w sobie nie mają jednak bezpośredniej wartości umysłowej.

 

Kaspar - dziecięcy terapeuta

 

Na wystawie pokazywano roboty, które mogą już wykonywać konkretne zadania - nadal z pogranicza techniki i psychologii. Brytyjski Kaspar z Uniwersytetu w Hertfordshire podobnie jak iCub prowokuje dzieci, by chciały się z nim bawić. To właściwie duża, sympatyczna lalka, tylko że jego zadaniem jest pomaganie dzieciom autystycznym uczyć się rozumieć i okazywać emocje.

 

Kaspar na zdrowej i dorosłej osobie robi wrażenie dziecka nienaturalnie smutnego i wycofanego. To czyni go bezcennym narzędziem terapeutycznym przy zajmowaniu się dziećmi, które za sprawą autyzmu to, co my odbieramy jako mimikę "naturalną", interpretują jako gniew czy agresję.

 

Badacze demonstrowali rewelacyjne wyniki, jakie Kaspar już osiągnął w zajęciach z trudnymi pacjentami, którzy reagowali gwałtowną agresją na pojawienie się jakiejkolwiek obcej osoby. Robota przyjmowali zaskakująco dobrze i dopiero dzięki niemu nabywali podstawowe umiejętności społeczne, jak choćby umiejętność patrzenia na osobę, z którą się rozmawia.

 

Kaspar pokazuje, że psycholog na politechnice może badać nie tylko to, jak maszyna uczy się od ludzi albo ludzie od maszyny - może badać także zastosowanie maszyny do uczenia ludzi przez ludzi.

 

i-Sur - lekarz przyszłości

 

Masowa produkcja robotów to już chyba nie science fiction, ale kwestia naprawdę bliskiej przyszłości. Na wystawie w Science Museum mogliśmy zobaczyć pierwsze biznesowe aplikacje tego, co dotąd odkryto na pograniczu techniki i psychologii.

 

PLEOrb to oferowany za jakieś 500 dol. robot mający zastąpić domowe zwierzątko. Nad każdym pieskiem i kotkiem ma tę zasadniczą przewagę, że jest dinozaurem. Małym, sympatycznym, uśmiechniętym dinozaurem, który lubi, jak się go głaska. I nigdy nie zasika nam perskiego dywanu ani nie zniszczy pracy domowej.

 

PLEOrb robił oczywiście na wystawie furorę - dzieci ustawiały się w kolejce, żeby pogłaskać "małego dinozaura". Ponieważ jest on autonomicznym robotem z własną szczątkową sztuczną inteligencją, każdy PLEORb zachowuje się trochę inaczej - bo uczy się w procesie rozwoju.

 

Na Uniwersytecie w Weronie jest z kolei rozwijany projekt i-Sur. Tutaj już nie chodzi o zabawę, tylko o zastosowanie robotyki w chirurgii. i-Sur to jednak nie tylko dżojstik z wysięgnikiem. System potrafi się sam uczyć i wyciągać wnioski z obserwowania człowieka przy pracy. Proste operacje będzie mógł robić zupełnie sam. Projekt wprawdzie nadal jest w fazie eksperymentalnej, ale po ulicach europejskich miast już chodzą pacjenci operowani przez i-Sur.

 

Robot? Nic specjalnego

 

Wystawie towarzyszył program zajęć, na których naukowcy i artyści opowiadali o swoich wizjach robotyki. Niżej podpisanemu przypadł zaszczyt opowiedzenia o robotach z literatury Stanisława Lema - Trurlu, Klapaucjuszu, a także (osobiście ulubionym) Terminusie.

 

Wykłady były bardzo ciekawe, bo postęp w robotyce jest naprawdę niesamowity. Sformułowaną jeszcze 40 lat temu teorię "doliny niesamowitości", zgodnie z którą maszyna niedoskonale imitująca człowieka musi budzić ludzkie przerażenie (naturalni są dla nas ludzie i maszyny, ale stany pośrednie mają być odpychające), w praktyce już obalono.

 

Niestrudzonym eksperymentatorem kwestionującym tę doktrynę jest konstruktor androidów na Uniwersytecie w Osace prof. Hiroshi Ishiguro. Jego maszyny z serii Geminoid są kopiami prawdziwych ludzi - podseria Geminoid HI to kopie samego profesora Ishiguro.

 

Poddaje on ochotników eksperymentom, w których zza odsłoniętej kurtyny wyłania się on sam albo jego zdalnie sterowana kopia. Ile czasu zajmuje człowiekowi rozpoznanie, że ma do czynienia z maszyną? Przeciętnie 60 sekund. Niby niedużo, ale wynika z tego, że przy niektórych interakcjach (np. kupując bilet w kasie), możemy nawet się nie zorientować, że z kasjerką było coś nie tak!

 

Eksperymenty z geminoidami prowadzone są także na ochotnikach, którzy niczego nie podejrzewają - naukowcy na przykład zabierają robota do restauracji i podpatrują reakcje innych gości. Przeważnie reakcji jednak brak - być może w słynącej z postępu w robotyce Osace spotkanie w knajpie robota to nie jest już nawet powód do chwalenia się na Twitterze?

 

Wystawa mogła być bardzo inspirująca dla wszystkich absolwentów narzekających na brak pracy. Skończyłeś psychologię lub antropologię i nie wiesz, co ze sobą zrobić? Skoro doczytałeś do tego miejsca, to już przecież wiesz...

 

 

Joomla 3.0 Templates - by Joomlage.com